RudicArt
Foto's en Herinneringen
​
Terwijl alle vormen van schilderkunst de elitaire leden werden van de kunstwereld naast beeldhouwen, theater, literatuur enz, werd fotografie als kunstvorm voor een lange tijd krachtdadig geweerd. Zelfs tijdens mijn studies in de vroege jaren zeventig, was er geen overeenkomst of fotografie al dan niet als kunstvorm kon geaccepteerd worden. "Je hoeft maar met je vinger op de ontspanknop te duwen om een foto te maken", zei de criticus. Daarin had hij gelijk voor zover de foto niet méér hoefde te zijn dan een 'virtuele' herinnering.
Maar....
Een foto toont in vele gevallen veel meer dan enkel deze magere inhoud. De fotograaf die zich bewust is van een andere realiteit, wil een veel dieper gegeven, dat schuilt achter het oppervlakkige aspect van het onderwerp, naar voren brengen. Zijn visie, de kleur en de vorm van een foto vertellen dikwijls een vluchtig verhaal dat een hart kan beroeren. Dit subtiele probeert hij te vatten in de momentfoto waarmee men in verbinding kan gaan, op dezelfde manier zoals men dat met een schilderij doet.
Zouden we niet alle kunstuitingen, inclusief fotografie, kunnen zien als manifestaties van diepere realiteiten gezien door hun creator? Het hangt enkel af van de manier waarop de toeschouwer kijkt. Is de foto oppervlakkig of functioneert het als een trigger die je hart opent. Ogen interpreteren de realiteit om te overleven maar in tweede instantie zijn het poorten naar het onzichtbare van het leven. Het is aan de keuze van de toeschouwer dit voor zichzelf uit te maken.
​
​
​
​
​
Photographs and Memories
​
While all kind of painting became one of the elite members in art next to sculpting, theatre, literature etc, photography was rejected as art-form for a long time. Even in my study years in the early seventies, there was no agreement wether or not photography could be fully accepted as art. According to the critic you only needed a little push on the release button to get an image. From this point of view he was right, understanding that this image is nothing more than a 'virtual' memory. But...
​
A photograph shows in many cases a lot more than only this poor memory. As the photographer is aware of another reality, some deeper truth behind the superficial aspect of the subject becomes visible. Colour and form are often telling a deeper reality as a volatile story that opens the heart. What happens shallowly is captured in an image where people can make connection with, the same way as paintings do.
​
Can't we see all kind of art, including photography, as manifestations of volatile realities seen by their creators to show it to the public? It depends on the way we look at it. Do you capture superficially or is the image a trigger that opens your heart. Eyes are interpreting reality to survive but at the same time they can be gateways to the invisible side of life. It's all up to you.
​
​
​
​